Insulinooporność jest schorzeniem dość przebiegłym, ponieważ objawy nie dają nam wyraźnego sygnału, że coś złego dzieje się z naszym organizmem w konsekwencji je ignorujemy, uznając, że np. jesteśmy po prostu zmęczeni. Objawami może być obniżenie nastroju na granicy depresji, łatwość w przybieraniu wagi, co również wiąże się z trudnościami z redukcją masy ciała, ciągła ochota na coś słodkiego, pogorszenie wydolności czy siły mięśniowej. Objawy mogą się stopniowo, wraz z upływem czasu nasilać, dlatego też z początku wydają się trywialne i niestety powoli się do nich przyzwyczajamy, nie zdając sobie z tego sprawy, że objawy te kiedyś nie były codziennością naszego życia w coraz to bardziej nasilającym się stopniu. Powodem tego wszystkie jest nieprawidłowej wrażliwości tkanek na działanie insuliny. 

Powodów może być wiele, jednakże najczęstszą przyczyną jest zbyt częsta ekspozycja komórek na działanie insuliny, w skrócie nadużywania cukrów, tłuszczów typu trans itp. Insulinooporność może przerodzić się w cukrzycę typu II, dlatego też nieignorowanie nawet najmniejszych objawów oraz wprowadzenie diety wraz ze zmianą stylu życia ma tutaj istotne znaczenie.